Mijn welkom in Oeganda, Stix, Bota’s en Indisch eten

1 Mar

Het besef dat ik echt in Oeganda ben begint langzamerhand door te dringen. Ik kijk er zeker al maanden naar uit, maar om er dan daadwerkelijk ook te zijn is nog steeds wennen. En daar zat ik dan gister in mijn korte broek en t-shirt op het terras van het Nile Explorers Camp kijkend over de Nijl.

Met toch wat tranen begon ik aan de reis, maar die waren redelijk snel gedroogd aangezien ik niet jankend achter de douane rond wilde lopen en ik me moest concentreren dat ik wel in het juiste vliegtuig terecht zou komen. Daar ging ik dan, op naar Istanbul, wat een chaotisch vliegveld is dat zeg! Maar ach gelukkig zat ik vrij snel alweer in het volgende vliegtuig richting Afrika. Na een aantal films en best lekker eten landen we s’nachts in Kigali, Rwanda daar stonden we een uurtje stil, mensen van boord en weer nieuwe mensen aan boord. Vrij snel daarna lande ik dan daadwerkelijk in Entebbe om 02.00 uur Nederlandse tijd. Nog geen kwartier later stond ik met een mooie stempel in mijn paspoort buiten in de hitte en daar stond Stix klaar met een bordje met Hester erop.

Stix is de zeer aardige man die mij naar het Kamp reed. Wel jammer dat ik niet zoveel kon zien van waar we reden aangezien het nog donker was. Uiteindelijk kwamen we in de buurt van Jinja en begon het licht te worden. Ongeveer een half uur later kwam ik aan in Bujagali, daar is het kamp en werd ik verwelkomd door Celia, de manager. Vlug een kopje koffie met haar gedronken, rond gewandeld en toen ben ik toch even een paar uur gaan slapen.

Wat bijgekomen gingen we met een groepje naar de Sailer’s Club om wat te drinken. Weer wat nieuwe mensen ontmoet, voornamelijk allemaal vrouwen uit onder andere Canada, Amerika, Zuid Afrika, Engeland, erg leuk! Ook nog even met een vrouw gesproken die voor Amnesty International werkt. Zeker interessant!

Na een lekker glaasje wijn stonden daar buiten de hekken Bota’s te wachten. Weer een nieuw avontuur was dat. Bota’s zijn motor/scooter taxi’s waar je achterop stapt en die je dan rond rijden. Het verkeer kan nogal een chaos zijn hier en de wegen al helemaal op sommige plekken dus dat maakt dat het spannende ritjes zijn. We werden afgezet bij een Indisch restaurant waar ik echt heerlijk heb gegeten, jawel geiten vlees! Hoewel ik dat met de saus eigenlijk gewoon naar kip vond smaken.

Uiteindelijk met een auto taxi met zijn 5e terug naar het kamp en daar vlug mijn bed ingedoken aangezien ik vanochtend om 08.00 begon met werken. Meteen aan het werk en meedraaien, erg leuk. Het is de bedoeling dat ik komende week al ga openen. Wel spannend, maar erg leuk!

Na een ochtend receptie ging ik vanmiddag op pad om boodschappen te doen in Jinja voor het bedrijf en mezelf. Ik werd op pad gestuurd met een taxi chauffeur die boodschappen voor mijn manager moest doen en zo kon ik ondertussen een beetje van Jinja zien, ook heeft hij laten zien waar de andere locatie zit en zijn we langs gigantische resorts gereden, die volledig afgeschermd zijn en met bewaking bij de poort. Waar ik woon is overigens ook afgeschermd en staat ook bewaking, alleen onze bar is wel open voor de locals.

Ik heb wat fruit, yoghurt en heel belangrijk water kunnen kopen! Ik heb een 18l fles waten in mijn kamer staan nu met een pomp systeem erop. Het kraanwater is namelijk echt niet drinkbaar en maar flesjes blijven kopen wordt toch wel snel duur. Mijn kamer is normaal een kamer die aan gasten wordt verhuurd en ik woon daar nog een week, dan verhuis ik als het goed is naar wat meer mijn eigen plek, waar ik ook mijn eigen wc en douche zal hebben. Dat is wel een stuk prettiger.

Volgens mij is het een beetje onsamenhangend verhaal geworden, maar in ieder geval alvast een update! Ik ga zeker mijn best doen om tijd te maken om nog veel meer verhalen te schrijven over deze bijzondere plek en natuurlijk ook mooie foto’s te maken! Nu is het tijd, dat ik van mijn Oegandese biertje ga genieten en de bar ga opzoeken. Met mate natuurlijk, morgen om 07.30 ga ik meekijken met openen en daarna raften! Ik ben benieuwd!!

To be continued…

3 Responses to “Mijn welkom in Oeganda, Stix, Bota’s en Indisch eten”

  1. Joke March 1, 2014 at 6:44 pm #

    Wat een spannend verhaal. Ik heb het net aan diverse mensen doorgestuurd.
    Het is zo unreal. Ik kan het me nog nauwelijks voorstellen, dat je er zit.
    Geniet en geniet. Je neemt dit mooi mee in je avonturenrugzak.

    liefs, Mutti

  2. Cat March 1, 2014 at 10:23 pm #

    Leuk om te lezen, en niet onsamenhangend hoor! Cat

  3. jos en bobbi van groeningen March 4, 2014 at 7:37 pm #

    Lieve Hes,
    Wat een verhaal! We zijn erg benieuwd wanneer je echt naar je geliefde wildwater kan beginnen!
    Met de zonnige groeten van Palm Springs, California,
    veel liefs, bobbi & jos

Leave a reply to jos en bobbi van groeningen Cancel reply