IKEA Bedankt!

Een nieuw avontuur is begonnen. Deze keer ben ik onderweg naar een klein plaatsje in de hooglanden van Schotland. Dit kleine plaatsje is vlakbij Forres, wat weer vlakbij Inverness ligt. Inverness is de hoofdstad van de hooglanden en dat is waar ik zal worden opgehaald. Wat me daar naar toe brengt, jawel de wildwater rivieren van Schotland.

Ik heb voor een wat aparte manier van reizen gekozen, met de bus. Ik realiseer me op het moment dat in dezelfde tijd dat ik er nu overdoe om in Inverness aan te komen, ik 20 keer op en neer van Amsterdam naar Edinburgh had kunnen vliegen of zelfs al in Sydney Australië zou kunnen zijn. Maar dit is niet het geval en we zijn sowieso weer een ervaring rijker, want met de bus naar Schotland doe je immers niet elke dag!

Op een wat grimmige parkeerplaats in Zeeburg stond de blauwe bus te wachten, met het geluk van een goeie plek, sloot de bus om 9 uur zondag ochtend zijn deuren en gaf gas richting België. De eerste stop was Brussel, tweede stop Gent en vandaar op naar de Euro tunnel. Eenmaal aangekomen hebben we daar dik driekwartier staan wachten, toen kon alle bagage eruit en moesten we allen door de Franse paspoort controle en de bagage door een scanner. Allen de bus weer in om, jawel, vijf minuten later weer uit stappen voor de engelse paspoort controle. Dit duurde allemaal dusdanig lang dat we de trein misten en nog een uur konden wachten op de vol
Inmiddels ben ik dus aangekomen in Inverness! Ruim 29 uur later dan ik vertrok uit het mooie Mokum. Of ik nog een keer met de bus naar Schotland ga? Voorlopig even niet! Het laatste stuk is echt te doen, maar met de rest erbij is het gewoon net iets te lang, met te weinig slaap. Wel voel ik me weer een ervaring rijker na deze 1447 kilometer afgelegd te hebben!gende trein. Maar ja, uurtje meer of minder maakt op een reis van 28 uur ook niet meer uit. Met een bus de trein in was vrij surrealistisch en licht claustrofobisch, dus ben ik heerlijk gaan slapen om uurtje later wakker te worden in Engeland. Dwars door Londen heen gereden, over de Thames en langs parlement om aan te komen op Victoria station. Daar heb ik heerlijk een bord fish and chips gegeten. Na bijna 3 uur vertrok dan de bus naar Edinburgh, in deze bus heb ik een erg aardige vrouw ontmoet. Aan het einde van de rit, bood ze me alvast een slaapplek aan in Newcastle voor als ik langs wilde komen. Newcastle verzekerde ze me is de moeite waard om te bezoeken. We zaten achter de buschauffeur, die toen hij hoorde ik niet uit Engeland kwam, bij Newcastle bezienswaardigheden begon aan te wijzen. Zodoende heb ik een gigantisch beeld gezien genaamd ‘The angel of the North’. Echt Engels zo’n naam. Vanaf Newcastle heb ik geprobeerd nog wat te slapen, wat niet mee viel, aangezien de zon al begon op te komen. Dit was overigens geen vervelend uitzicht. De laatste busrit van Edinburgh tot Inverness, viel reuze mee en het uitzicht was erg mooi. Glooiende heuvels en in de verte hogere bergen met witte toppen. Af en toe een veld gevuld met schapen en dan weer leegte, soms zelfs geen boom. Heel indrukwekkend ruig landschap.

Een zeer groot bedankje aan Ikea, omdat

ze zo’n stevig rekje verkopen waardoor ik mijn bagage kon mee rollen ipv slepen. Had niet zonder dat mooie blauwe karretje gekund!

Nog even een kort gesprekje wat ik opving tussen twee mannen (laat ik ze Pete en Jack noemen) terwijl ik wachtte op de bus in London;

Pete: ‘I got an American fridge’

Jack: ‘What’s so special about that, does it talk with an accent when you open it?’

Mijn eerste verhaal zit er al weer op, hoop dat je het met plezier hebt gelezen. Ik ben zeer benieuwd wat voor avonturen me nog te wachten staan.

Here’s to the adventure….